Termin "martynizm" odnosi się zarówno do wspomnianej wyżej doktryny reintegracji, jak i do samego "Zakonu Martynistów", założonego w 1886 roku przez Augustina Chaboseau i Gérarda Encausse (znanego również jako Papus). Wywodzony jest natomiast od nazwisk twórców: teozofa Martinesa de Pasqually'ego i jego kontynuatora Louis-Claude'a de Saint-Martina zwanego Nieznanym Filozofem. Warto tu od razu zaznaczyć, że na równi z nimi do rozwoju martynizmu przyczynił się Jean-Baptiste Willermoz. Martynizm, jaki znamy dzisiaj, składa się bowiem z tradycji teurgicznej Martineza de Pasqually (zwanej również martynezizmem), masońsko-templariuszowskiej Jean-Baptiste'a Willermoza (willermozizm) i chrześcijańskiej teozofii Luisa-Claude'a de Saint-Martina (po prostu martynizm).